Όλα γίνανε εσύ μεσ’το πλήθος μια φωνή
μια φωνή μεσ’το μυαλό με ζωντανεύει
στο σκοτάδι ή στο φως είμαι κάτι ή Θεός
η ματιά μου πάντα εκεί και σε γυρεύει

Ακόμα σε θυμάμαι κάποια βράδια δε κοιμάμαι
Μόνος τώρα που να πάω είσαι όπου κι αν κοιτάω
είσαι ότι αγαπάω...

Χάνεσαι σιγά σιγά μεσ’της πόλης τα στενά
κι η σιωπή που με τυλίγει με τρελαίνει
κρίμα που’μαστε κι εμείς δυο σταγόνες της βροχής
κρίμα τώρα πια που γίναμε δυο ξένοι

Ακόμα σε θυμάμαι κάποια βράδια δε κοιμάμαι
Μόνος τώρα που να πάω είσαι όπου κι αν κοιτάω
είσαι ότι αγαπάω...