Τα δευτερόλεπτα μετράω
την πόρτα επίμονα κοιτάω
με μια σκέψη ξενυχτάω πού γυρνάς
και το μυαλό μου κάνω στάχτη
καίγομαι ψάχνοντας μιαν άκρη
τι έχω κάνει να’ξερα και με δάκρυ με κερνάς

Περασμένες τρεις πότε θα φανείς
πού γυρίζεις χωρίς να σε νοιάζει για μένα
Περασμένες τρεις πού θα πάει θα’ρθείς όταν κουραστείς
μα στον κόπο μη μπεις θα τα βρεις κλειδωμένα

Η τρέλα μ’έχει αγκαλιάσει
τα τηλέφωνα έχω σπάσει
κι η ψυχή μου έχει αδειάσει πού γυρνάς
Χάνομαι σ’έμμονες ιδέες πως με ύποπτες παρέες
μακριά μου αυτό το βράδυ δίχως τύψεις το περνάς