Το περιθώριο γη και ουρανός
και μέσα μας ένα σύννεφο
να προσποιούμαι ένα άλλον εαυτό
και η καρδιά μου να ματώνει
Πέρασαν μέρες νύχτες σκόρπιες διαδρομές
μα πού να πάω που παντού πατάω χιόνι
να προσποιούμαι οτι είμαι εγώ καλά
και η καρδιά μου να ματώνει

Άναψες δυο σπίρτα κι όλα τα’καψες
καίω και ούτε είπες να γυρίσεις να με δεις
Άναψες δυο σπίρτα κι όλα τα’καψες
πέταξες βενζίνη και έφυγες νωρίς

Δεν έχει φώτα και τ’αστέρια είναι σβηστά
όποια προσπάθεια κι αν κάνω με πληγώνει
να λέω σ’όλους είμαι εγώ πολύ καλά
και η καρδιά μου να ματώνει