Φεύγουν, μένουν, σε πηγαίνουν,
σε πεθαίνουν, σ’ ανασταίνουν,
σαν ταινία ερωτική.
Πάνε χρόνια, πάνε μήνες
και τις νύχτας οι σειρήνες
σου μερώνουν την ψυχή.

Στου Παράδεισου την πύλη
δε σε νοιάζει πως θα πας.
Κι άμα σε ρωτούν οι φίλοι
δε μιλάς δεν απαντάς.
Φεύγουν, μένουν σε πηγαίνουν,
σε πεθαίνουν, σ’ ανασταίνουν,
σαν ταινία ερωτική.

Φεύγουν, μένουν, σε πηγαίνουν
και του έρωτά σου μένουν,
οι παράξενοι σφυγμοί.
Σε ταξίδι είσαι πάλι, στο ποτήρι, στο μπουκάλι
κι’ είν’ η σκέψη σου θολή.

Στου Παράδεισου την πύλη
δε σε νοιάζει πως θα πας.
Κι άμα σε ρωτούν οι φίλοι
δε μιλάς δεν απαντάς.
Φεύγουν, μένουν σε πηγαίνουν,
σε πεθαίνουν, σ’ ανασταίνουν,
σαν ταινία ερωτική.