Αποτσίγαρα σβησμένα, στο τασάκι το φτηνό,
με τα μάτια κουρασμένα, κρεμασμένα στο κενό.
Μες τα μπαρ να τριγυρίζεις, σαν φιγούρα θλιβερή,
να τα πίνεις κάθε βράδυ και να λες φταιν’ οι καιροί.

Με πιοτά, με καταχρήσεις, πώς να πας, πώς να γυρίσεις
έκλεισαν όλες οι πτήσεις, στου μυαλού τις αναμνήσεις.

Σαν ρολόι σταματημένο, της καρδιάς σου οι σφυγμοί,
σαν κομπιούτερ μπερδεμένο, κάνεις λάθος εγγραφή.
Μοιάζεις με αεροπλάνο, που δε λέει να φανεί,
κάποια αεροπειρατεία, σου άλλαξε διαδρομή.

Με πιοτά, με καταχρήσεις, πώς να πας, πώς να γυρίσεις
έκλεισαν όλες οι πτήσεις, στου μυαλού τις αναμνήσεις.