Μη με ρωτάς τ’ είν’ ο έρωτας.
Είναι το τέλος π’ αρχίζει ξανά.
Μη με ρωτάς τ’ είν’ ο έρωτας.

Τώρα θα ζούμε μόνοι, μ’ αυτός που φεύγει πια δε γυρνά.
Τώρα θα ζούμε μόνοι κι αυτός που μένει πονά.
Κάτι μ’ ελευθερώνει, είν’ η αγάπη μια φυλακή.
Μα πάλι όταν νυχτώνει, γίνεσαι φλόγα μυστική.

Μη με ρωτάς τ’ είν’ ο έρωτας.
Είναι τα λόγια που καίν’ την καρδιά.
Μη με ρωτάς τ’ είν’ ο έρωτας.

Τώρα θα ζούμε μόνοι, μ’ αυτός που φεύγει πια δε γυρνά.
Τώρα θα ζούμε μόνοι κι αυτός που μένει πονά.
Κάτι μ’ ελευθερώνει, είν’ η αγάπη μια φυλακή.
Μα πάλι όταν νυχτώνει, γίνεσαι φλόγα μυστική.