Πάλι βροχή, πάλι βροχή,
πάλι χειμώνας, στα μάτια στην ψυχή
κι ούτε μια ελπίδα, δυο ζεστά χέρια,
ούτε δυο λόγια στοργής,
τι αφιλόξενη γης, τι αφιλόξενη γης.

Πάλι βροχή, πάλι βροχή,
πόση κι ως πότε, θα βρίσκω αντοχή,
κάτι και πάντα την καρδιά καίει,
ένας γυμνός πυρετός
κι είναι ο κόσμος αυτός.

Κι ούτε μια ελπίδα, δυο ζεστά χέρια,
ούτε δυο λόγια στοργής,
τι αφιλόξενη γης, τι αφιλόξενη γης.

Πάλι βροχή, πάλι βροχή.