Αν το χέρι σου δεν τρέμει
απ’ της νύχτας το χτικιό,
δεν το φτάνεις τον Αρτέμη,
ούτε το Σαλονικιό,
αν δεν πικραθείς στο πάλκο,
δε θα γίνεις σαν το Μάρκο.

Κάνε τραγούδι τη ζωή,
το αχ! από τα στήθια,
γιατί Ρεμπέτικο θα πει,
καημός, χαρά κι αλήθεια.

Αν θα γίνεις με την πρώτη
δίχως ντέρτι στην καρδιά,
δε θα παίξεις σαν το Χιώτη,
δε θα γράψεις σαν τη `'γριά''
αν ο πόνος δε σε πιάνει,
δεν του μοιάζεις του Τσιτσάνη.

Κάνε τραγούδι τη ζωή,
το αχ! από τα στήθια,
γιατί Ρεμπέτικο θα πει,
καημός, χαρά κι αλήθεια.