Ξέρεις πώς είναι να περνάς
ώρες ατέλειωτες τους τοίχους να κοιτάς
Ξέρεις πώς είναι να ξυπνάς
και δίχως όνειρα τις μέρες να περνάς
να παραδίνεσαι και να σκορπίζεσαι παντού

Ξέρεις πώς είναι ν’αγαπάς
μόνο να δίνεις δίχως να ζητάς
ξέρεις πώς είναι ν’αγαπάς
σιωπή να γίνεσαι με νύχτες να μιλάς
Νύχτα να γίνεσαι και να σκορπίζεσαι παντού

Να μην υπάρχει κανείς
και να νυχτώνει νωρίς
κι ότι αγαπούσες παλιά
να μην υπάρχει τώρα πια

Ξέρεις πώς είναι ν’αγαπάς
να μη σε θέλουν κι όλο να πονάς
ξέρεις πώς είναι ν’αγαπάς
κι όλο να πνίγεσαι σε δρόμους μοναξιάς
να υποκρίνεσαι να χαραμίζεσαι παντού

Να μην υπάρχει κανείς
και να νυχτώνει νωρίς
κι ότι αγαπούσες παλιά
να μην υπάρχει τώρα πια