Τα νιάτα δεν τα χόρτασα,
δεν θέλω να πεθάνω,
σαν τον ανθό μαράθηκα, μανούλα μου
και δεν μπορώ να γιάνω.

Βλέπω τα φύλλα απ’ τα κλαδιά,
να πέφτουν μαραμένα,
κι όταν τα βλέπω σκέφτουμαι, μανούλα μου,
πως μοιάζουν σαν και μένα.

Στα πεύκα και στα έλατα
μου `πανε πως θα γιάνω,
γι’ αυτό πήγα στην Πάρνηθα, μανούλα μου,
τον πόνο μου να γιάνω,
γι’ αυτό πήγα στην Πάρνηθα, μανούλα μου
και στην κορφή απάνω.