Σοβαρός και μπουμπουνάτος,
στην κυρά του λέει ο γάτος,
έλα δω, κυρά ψιψίνα,
που όλο τρέχεις στην Αθήνα,
τι γυρίζεις μεσ’ στα πονηρά σοκάκια,
δεν σεβάστηκες ετούτα τα μουστάκια.

Σαν καλή, καλή κυρία
το `σκασες στην ευκαιρία
κι όλο πόζα και στολίδια,
βγήκες σ’ άλλα κεραμίδια
και τριγύρω σου οι γάτοι στην αράδα,
νιαουρίζαν και σου κάνανε καντάδα.

Δεν νοιαζόμουνα πεντάρα,
μ’ αφού είσαι κατεργάρα,
θα σε δέσω στην ουρά μου,
για να σ’ έχω πια κοντά μου
κι έτσι πια θα σταματήσουν τα σοκάκια
και περήφανα θα στρίβω τα μουστάκια
κι έτσι πια θα σταματήσουν τα σοκάκια
και περήφανα θα στρίβω τα μουστάκια.