Μαζεύτηκαν οι άρχοντες
να βρούνε δήθεν λύση
κινούνε γη και ουρανό
μια βιασμένη φύση

Σε καλντερίμια δυτικά
η σκέψη μου γυρίζει
μες στης σιωπής τυφλά νερά
ο ήλιος σβήνει τη φωτιά.

Στην καρδιά μας, μια αμαρτία
τα όνειρά μας, κάποιοι τα πολεμούν
το μυαλό μας, το πρόσωπό μας
ποιος προσέχει, αν αυτά χαθούν.

Απ’ την πηγή της αντοχής
περνά ο φόβος της ντροπής
πρόσωπο με πρόσωπο
φάτσα στην αλήθεια.

Φώτα της πόλης δυνατά
στον λόγο και στη μοναξιά
μεγάλα μας πιστεύω
ζωή που σε γυρεύω.