Μια τράτα κουλουριώτικη γεμάτη παλληκάρια
Κάθε πρωί με τη δροσιά Καλάρη βγάζει ψάρια

Κούλουριώτική μου τράτα, που γεμάτη είσαι νιάτα

Τα πέθανε η τεμπελιά, ειν’ όλα ένα κι ένα
Στης θάλασσας τα κύματά ειν’ όλα γεννημένα

Μέστο κύμα τα καημένα, είναι πάντα μαθημένα

Κι απ’ τα ταξίδια όταν γυρνούν είναι γεμάτοι ψάρια
Σε όμορφες ακρογιαλιές γλεντούν τα παλληκάρια

Όμορφα, καλά γλεντάνε, κι έπειτα για ψάρια πάνε

Πάρτε κι εμένανε κοντά στη τράτα παλληκάρια
και θα τραβώ τα δίχτυα σας που `ναί γεμάτα ψάρια

Εεεε, πήρα τρόπο, πήρα κάρτα, και τα δίχτυα έχουν σάρκα