Όταν τελειώνουν τα αστεία χαμηλώνεις το βλέμμα,
κλείνω τα μάτια και γίνεται Αύγουστος
Αδειανή παραλία, το φεγγάρι σαν κέρμα
με κρατάς απ’ το χέρι κι ανοίγει η άβυσσος

Του χρόνου τέτοια μέρα
δε θα θυμάσαι τίποτα
του χρόνου η φοβέρα
τα κάνει όλα ανύποπτα
Πρωτοχρονιά
κάποιος γιορτάζει μακριά...

Όταν τελειώνουν τα αστεία σκοτεινιάζει το πλάνο
αλεξίπτωτα λόγια δε με σώζουν εδώ
Στου μυαλού τη σκακιέρα παίζω μόνος και χάνω
την κλωστή που μας δένει μοναχός την κρατώ

Του χρόνου τέτοια μέρα
δε θα θυμάσαι τίποτα
του χρόνου η φοβέρα
τα κάνει όλα ανύποπτα
Πρωτοχρονιά
κάποιος γιορτάζει μακριά...