Αγκομαχάει το τραίνο
Ομήρους φορτωμένο
Κορμιά σκελετωμένα
Ανθρώπινες σκιές
Με μάτια όμως φλογισμένα
Και με αδούλωτες καρδιές

Αγκομαχάει το μαύρο τραίνο
Και πνίγει τα μάτια μου αντάρα
Παιδάκι μου αγαπημένο
Κατάρα στον πόλεμο – κατάρα

Στο πρώτο το βαγόνι
Ο θάνατος ζυγώνει
Μα θα’ναι ενός ομήρου
Δε σκιάζει την καρδιά
Είναι τιμή, τιμή και δόξα
Να πέσεις για τη λευτεριά