Με τις λεμονιές παρέα
Φάνηκε στην άσπρη στράτα
Κι είχε καστανά τα μάτια
Και τα χέρια της χιονάτα

Γνέθε τα μαλλιά της γνέθε
Γύριζε λιγνό μου αδράχτι
Με τα δάκρυα του καλού της
Και της μοίρας της το άχτι

Μεσ’ τη μεσιανή καμάρα
Έκλαψε πουλί το γιόμα
Για τα μάτια τα μεγάλα
Για το κοντυλένιο στόμα

Γεφυράκι ποιος θα δέσει
Τη δαχτυλιδένια μέση
Ποιος θα βρει το μονοπάτι
Για το γνωστικό διαβάτη