Αδύνατος, χλωμός και κουρασμένος
στα τάστα της κιθάρας σου μπλεγμένος
το τσιγαράκι σβήνεις βγαίνεις στη σκηνή
βάζεις το βίσμα, ανάβεις τον ενισχυτή.

Το λουρί της κιθάρας σαν περνάς στον ώμο
σαν άγγελος μοιάζεις, που βγήκε στο δρόμο.
Και σ’ αγαπώ, με μιαν αγάπη μαγική
σα μουσική
σαν τη μουσική.

Το βράδυ μεσ’ στο μπαρ που θα τα πιούμε
ό, τι κι αν έγινε δε θα το πούμε
μ’ αυτά τα μάτια πού `χεις δε θα δεις καλό
κι εγώ να παίξεις πάλι σε παρακαλώ.