Μ’ένα καράβι ψεύτικο
Σε γυάλινα νερά
Και μ’ ένα ναύτη ποιητή
Που ξέμπαρκος γερνάει
Στου Καββαδία τ’ανοιχτά
Θα φύγω μιαν αυγή

Εκεί όπου οι άγγελοι
Χάνουνε τα φτερά τους
Και περπατούν ελεύθεροι
Την τύχη τους να βρουν

Σ’ ένα λιμάνι ψεύτικο
Σε χάρτινη στεριά
Με μαγαζιά ολομέταξα
Γεμάτα ναυαγούς
Θα δέσω το καράβι μου
Μη μου το πάρει η γης