Θα πεις αργά, θα πω νωρίς
Θα πω μαζί, θα πεις χωρίς

Θυμήσου που σου έλεγα πως θα σ’ αγαπώ
Θυμήσου που μου χάριζες γυαλιά για να κοπώ
Μια νύχτα στο κρεβάτι σου ζητούσα στοργή
Μα φύσαγε και χιόνιζε αγάπη μου κι εκεί
Τώρα κοιτάζεις έξω
Και με σύννεφα θέλεις να φύγεις νύχτα
Αλλού να πας

Πού πας
Αλήθεια πώς μπορείς
Πώς θα ζεις μ’ εμένανε χωρίς
Πού θα πας
Οι άνθρωποι μικροί και σκληροί
Μια ζούγκλα η ζωή
Που θα πας

Θυμήσου πόσο πρόσεχα μη μου πληγωθείς
Θυμήσου που περίμενα τρεις μέρες για να `ρθείς
Μια νύχτα που μου έκλαιγες ως το άλλο πρωί
Σε φίλαγα μα χιόνιζε αγάπη μου κι εκεί