Τα σήμαντρα της άνοιξης χτυπούν
μα εγώ δεν έχω χελιδόνι.
Δεν έχω γιασεμιά για να σου πουν
πως ζω με την ψυχή στο χιόνι.*

Κι αν θα μου φύγεις, θα ’σαι πάντα εδώ,
μες στις χειρονομίες μου κρυμμένη.**
Μες στους σκοπούς που λεν τ’ απόβραδο
όσοι κανένας δεν τους περιμένει.

Τα ξώφυλλα της νύχτας ανοιχτά
μα εγώ δεν έχω παραθύρια.
Μονάχα στης καρδιάς μου τ’ ανοιχτά
ναυαγισμένα τρεχαντήρια.

*[Φαραντούρη]:
πως ζω με την καρδιά στο χιόνι.

**[Φαραντούρη]:
Κι αν θα γυρίσεις, θα ’μαι πάντα εδώ,
στις μνήμες της αγάπης μας κρυμμένη.