Όνειρο βλέπω ή αλήθεια να ’ναι
που κάθε βράδυ σ’ άλλη γη ξυπνώ
καμπάνες μίζερα γύρω μου χτυπάνε
απεγνωσμένα τρέχω να σωθώ

Πέτρινα τζάμια κοιτώ
και με τρομάζουν
χαραγμένες ματιές
από παντού με κυνηγούν
οι λίθινες σκάλες μπροστά μου
με κολάζουν
μες στην ομίχλη κάποιοι
σιγοτραγουδούν

Έρημες οι σκέψεις έρημες
αργοσαλεύοντας πεθαίνουμε εδώ
άγγελοι δυο μαύροι άγγελοι
κιθάρες γρατζουνάν
κρατώντας τον ρυθμό

Σαν βδέλλες πάνω μου
τα ξωτικά κολλάνε
καθώς τα δόντια μου αρχίζουν τον χορό
σε αίματος χαλιά
τα πόδια μου πατάνε
και να μετρήσω δεν προφταίνω
το ρυθμό

Κλείνω τα μάτια κι ακούω
να με φωνάζουν
γνώριμες σκιές παντού
μ’ ακολουθούν
Σωπαίνω την πνοή μου κι όμως πάλι
με ματιάζουν
κάποιοι εκεί κάτω
πρέπει να με νοσταλγούν

Έρημες οι σκέψεις...