Τη μια μ’ ανοίγεις το παράθυρο για τ’ άστρα,
την άλλη σαν σκουπίδι με πετάς.
Τη μια με πας ταξίδι στα ψηλά τα κάστρα,
την άλλη, όμως, φαρμάκι με κερνάς.

Όμως χαλάλι σου,
κι αν με σπασμένα τα φτερά ξαναπετάω.
Ζωή, γυναίκα είσαι κι εσύ
και σ’ αγαπάω.

Ήταν η αγάπη σου σταυρόλεξο μοιραίο,
δυο λέξεις μόνο, "χάδι" και "καημός".
Η κάθε νύχτα σου χαμόγελο ωραίο,
μα η κάθε μέρα σου καινούργιος σπαραγμός.

Όμως χαλάλι σου,
κι αν με σπασμένα τα φτερά ξαναπετάω.
Ζωή, γυναίκα είσαι κι εσύ
και σ’ αγαπάω.