Το δερβίσικο το σπάω
το χορεύω μοναχός μου
για να βρω μέσα στους άλλους
ποιος να είναι ο εαυτός μου.

Έτσι είμαστε οι άνδρες
πάντα μελαγχολικοί
κι όταν φτάσουμε στον Άδη
δεν μας θέλουν ούτε `κει.

Ο βασιλικός στ’ αυτί μου
πέφτει κάτω και ραγίζει
με το θάνατό του ο άνδρας
μόνο θάνατο κερδίζει.