Πώς αντέχεις και περνάς απ’ τ’ όνειρο
καπνίζοντας άχρηστους ανέμους;
Δε φοβάσαι φαίνεται τη νύχτα των αγγέλων
ούτε γνωρίζεις βέβαια τη γλώσσα της βροχής.
Αλλιώς θ’ άναβες στο φεγγαράκι προσευχή
και θ’ άκουγες το μυστικό τραγούδι της καρδιάς μου.

Πώς αντέχεις και περνάς απ’ τ’ όνειρο
πιστεύοντας σε άδικα φεγγάρια;
Δε θυμάσαι π’ άστραψες στη δίνη του καιρού μου
ούτε ξεχνάς τη θάλασσα την ώρα του βοριά.
Ξανά σέρνεις το σιωπηλό σου χορό
και χύνεσαι σαν κεραυνός που παίρνει και το φως μου.