(Ναι...με τα χαμένα όνειρα μου ναι)

Ναι, ναι,
Είναι ίσως ο μόνος τρόπος να ξεχαστώ για λίγο,
νά `μαι ευτυχισμένος και απ’ όλα να ξεφύγω.
Ο δρόμος μου στενεύει, το λάθος προλαβαίνει
τη κάθε κίνηση.Πες μου ποιος με καταλαβαίνει;

Ποιοι οι χαμένοι και ποιοι είναι κερδισμένοι;
Κάνω απολογισμό, τίποτα δεν απομένει.
Καρδιά μου παγωμένη, σταμάτα να πονάς,
ήρθα για λίγο και θα φύγω.(δεν έχεις μάθει να παρακαλάς)

Είμαι φυγάς κυνηγημένος και άς είμαι ακόμα εδώ.
Όσους έχω χάσει σύντομα θα ξαναδώ.
Πόσους αγαπώ, να `ταν εύκολο να πω.
Έχω τόσες ανασφάλειες, με μένα πάλι απορώ (απορώ).

Αποσπάσματα με αποβράσματα, στα σαλόνια
σπίτια, λεφτά, γεμάτοι ψεύτικα γαλόνια.
Θριαμβολογώ για το που έχουμε φτάσει,
δεν απαντώ, αποχωρώ στην επόμενη στάση.

Άνοιξε τα μάτια σου για να δεις,
δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς,
τώρα είναι η σειρά σου.
Γύρνα σελίδα στη ζωή σου και πες,
Πως όλα τέλειωσαν και άσε το χθες
να φύγει μακριά σου.

Κάνε ένα βήμα, μία καινούρια αρχή.
Δώσε ένα νόημα μια αφορμή,
για να χτυπήσει η καρδιά σου.
Μην αφήνεις άλλο πια το θυμό,
να σε λιώνει, να σε κάνει κακό,
για τα χαμένα όνειρα σου.

Θυμάμαι, τα παιδικά μου χρόνια, μέσα από φωτογραφίες.
Αναμνήσεις, χαρές μα και αρκετές θυσίες.
Τις τελικές ευθείες θέλω αποψε όλες να σπάσω,
και αν τα καταφέρω ίσως να χαμογελάσω.

Να προσπεράσω ό,τι μου πέρνει τη χαρά,
και να προσφέρω κάτι στη καινούρια γενιά.
Μη μ’ αγγίζεις, φοβάμαι μήπως πάλι λερωθώ,
μήπως πληγωθώ. Τι συναίσθημα και αυτό.

Παραμιλάω και προχωράω, δίχως κατεύθυνση
Αναζητάω να αγαπάω δίχως διεύθυνση.
Νιώσε με και αν μπορείς σώσε με, ποτέ δεν είναι αργά.
(Ανοίγω τα χέρια μου, ψάχνω για μία αγκαλιά)

Πάλι βραδιάζει, η νύχτα μόνο μου ταιριάζει.
Το αύριο με τίποτα ξανά δε μοιάζει.
Κάτι αλλάζει, σαν τις τέσσερις εποχές.
Χαθήκανε και αυτές, όχι όμως οι ενοχές.

Άνοιξε τα μάτια σου για να δεις,
δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς,
τώρα είναι η σειρά σου.
Γύρνα σελίδα στη ζωή σου και πες,
Πως όλα τέλειωσαν και άσε το χθες
να φύγει μακριά σου.

Κάνε ένα βήμα, μία καινούρια αρχή.
Δώσε ένα νόημα μια αφορμή,
για να χτυπήσει η καρδιά σου.
Μην αφήνεις άλλο πια το θυμό,
να σε λιώνει, να σε κάνει κακό,
για τα χαμένα όνειρα σου.

Ρώτησε τον εαυτό σου, αν αξίζει να πονάς.
Μην αφήνεις το καιρό σου, μην το σπαταλάς.