Ώρα τρεις νομίζω ακούω τις σταγόνες της βροχής
ή μήπως είναι το τραγούδι μιας ψυχής
νομίζω είσαι δίπλα μου κι ανησυχείς
θα με δεις...
Ώρα τρεις κι η νύχτα φεύγει με τον ήχο της σιωπής
εσένα βλέπω σε μια λάμψη αστραπής
νομίζω θα’ρθεις πάλι κάτι να μου πεις
να μου πεις...

Δεν είσαι πια εδώ
μου λείπεις τόσο κι είναι τ’όνειρο μισό
και θέλω να σε δω χωρίς εσένα τη ζωή μου τη μισώ
δεν είσαι πια εδώ
τι άλλο να σου πω
ο κόσμος όλος είσαι εσύ και σ’ αγαπώ
δεν είσαι πια εδώ...

Ώρα τρεις ο χρόνος μοιάζει να’ναι τοίχος φυλακής
κλειδί ακούω κάποιας πόρτας μυστικής
νομίζω θα’ρθεις όπου να’ναι να με βρεις
να με βρεις...

Δεν είσαι πια εδώ
μου λείπεις τόσο κι είναι τ’όνειρο μισό
και θέλω να σε δω χωρίς εσένα τη ζωή μου τη μισώ
δεν είσαι πια εδώ
τι άλλο να σου πω
ο κόσμος όλος είσαι εσύ και σ’ αγαπώ
δεν είσαι πια εδώ...