Κάθισες στο διπλανό τραπέζι
Κι ήσουνα πιο μόνος κι απ’ τη νύχτα
Άρχισε η μουσική να παίζει
Τά’χες με μια τύχη χαρτορίχτρα

Κάθισες να πιεις ένα ποτήρι
Κι έγειρε η πίκρα σου στον ώμο
Ξένος στην χαράς το πανηγύρι
Βγήκες, πήρες πάλι κάποιο δρόμο

Κι αν δεν έχεις μια γυναίκα
Στο φιλί της να κρυφτείς
Ούτε φίλους πέντε δέκα
Τον καημό σου να τους πεις
Κράτησε την περηφάνεια
Όπως τα ψηλά βουνά
Άλλη μέρα ξημερώνει
Και θα σηκωθείς ξανά

Κάθισες χωρίς να πεις μια λέξη
Μίλαγες μονάχα με τα μάτια
Άραγε εσύ να’χεις διαλέξει
Μια ζωή που γίνεται κομμάτια

Κάθισες στην ίδια την γωνία
Που είχα μια φορά κι εγώ καθίσει
Όταν μ’ είχε ζωσει η αγωνία
Μιας αγάπης τ’άγριο μεθύσι