Τα παιδιά χορεύουν πάνω στην πλατεία
δυο ζυγιές ο μπάλος αφορμή κι αιτία,
στα παιχνίδια πρώτη – πρώτη η Μαρία
μα για την Ελένη πάντα φταίει η Τροία.

Φτου ξελευθερία κι όπου θέλεις πάμε
στη σκουριά του χρόνου πίσω δε γυρνάμε.
Φτου ξελευθερία κι όπου θέλεις πάμε
θέλω από σένα κάτι να θυμάμαι.

Τα παιδιά μιλάνε στο χλωμό φεγγάρι
όνειρα απ’ τη νύχτα κλέβουν οι φαντάροι,
η αγάπη είναι θάλασσα μεγάλη
ό, τι είναι ωραίο το ποθούνε κι άλλοι.

Τα παιδιά χορεύουν πάνω στην πλατεία
πάθη μου αγρίμια άγια αλητεία,
κι ο λευκός ο τοίχος στους αιώνες σώζει
τις σκιές του κόσμου σαν το Καραγκιόζη.