Πειρατικό καράβι θα σαλπάρω
στις θάλασσες ψηλά του ουρανού,
μη μου ζητάς μαζί μου να σε πάρω
αχ το ταξίδι μου σάλεψε το νου.

Και στα ξανθά μαλλιά της Βερενίκης
θα δέσω πάνω τους τα δώδεκα φεγγάρια,
τόσα φιλιά στο στόμα μου της Κίρκης
τον γυρισμό τον έχασα στα ζάρια. (δις )

Το άπειρο πώς χώρεσε στα μάτια
τα δάκρυα γεμίσανε τ’ αστέρια,
σπάει το φως και γίνεται κομμάτια
απόψε που’ ρθανε τα σύμπαντα στα χέρια

Στη τσέπη μου δεν είχα μια μονέδα
Και η ζωή μου αδειανή και τρύπια,
Και σ’ ένα μπαρ παλιό στην Ανδρομέδα
βρήκα το όνειρο μαζί του και τα ήπια.