Έχω ακούσει κι έχω δει πάρα πολλά,
την ανθρώπινη έχω δει αχαριστία
μα η παράσταση η δική σου ειλικρινά
δε συγκρίνεται στον κόσμο με καμία!

ξέρω ότι υποκρίνεσαι
κι ότι σ’ άλλα χείλη δίνεσαι
μου’ κανες πολλά, πέτρινη καρδιά,
δε σ’ αντέχω!

Πίνεις από δυο ποτήρια
κι άσε πώς το έμαθα,
τέρμα όμως τα παιχνίδια
τέρμα κι τα ψέματα,
πίνεις από δυο ποτήρια,
κι έχεις βλέμμα ύποπτο,
τέρμα πια τα παραμύθια,
τέρμα και το δίπορτο!

Θα’ ταν άδικο και εγωιστικό
το ταλέντο σου να μην αναγνωρίσω,
τόσο άψογα που μου’ πες