Είχα αφήσει ένα τσιγάρο αναμμένο
κι αν δεν το’ σβηνα θα μου `βαζε φωτιά,
την αγάπη σου που είχ’ απωθημένο
αν δε σκότωνα, μια μέρα
θα μου πέρναγε σαν σφαίρα την καρδιά!

Ώρα να πηγαίνω, πλάι σου πεθαίνω,
ώρα να πηγαίνω για να λυτρωθώ,
άδικα επιμένω με χαρτί καμένο,
ώρα να πηγαίνω μήπως και σωθώ!

Να γυρίσεις είχα πει θα περιμένω
μα η σκέψη μου δεν ήταν σωστή,
είχ’ αφήσει ένα τσιγάρο αναμμένο
κι αν δε το’ σβηνα εγκαίρως
θα μου στοίχιζε στο τέλος τη ζωή!