Στην Ανδραβίδα
Εγώ τις είδα
Να τραγουδούν με μια φωνή
Για ένα ναύτη απ’ την Κυλλήνη
Για ένα ναύτη πειρατή

Στην Καλαμάτα
Ένα βράδυ
Που περπατούσαμε μαζί
Μού δειξε η μια το χάδι
Που έκλεψαν του πειρατή


Ήτανε μαύρο σαν σκοτάδι
Μα είχε κι ένα φως βαθύ
Ήταν ψηλό σαν το πηγάδι
Π’ ανοίγουν οι ουρανοί

Στην Καλαμάτα
ένα βράδυ
στου κάστρου πάνω την κορφή
μου έμαθες εσύ το χάδι
μου έμαθες και το φιλί