Πέφτουν οι σφαίρες σαν βροχή
μες στη νυχτιά
Βρέχει στο μέτωπο φωτιά
Κι ένα φεγγάρι μια σταλιά
από ψηλά
Στέκει θωρεί και δε μιλά

Καινούριο είναι το φεγγάρι
Και τραγουδούν παλιοί φαντάροι
Φεγγάρι κάνε μας τη χάρη
Στις μάνες μας να πας

Μην πας μονάχα στ’ Αργοστόλι
Να βρεις το σπίτι τ’ Αποστόλη
Τον θέρισε το μαύρο βόλι
Κι αδίκως θα χτυπάς

Και το φεγγάρι από ψηλά
Κάνει πανιά
Για τ’ Αργοστόλι ξεκινά
Βρίσκει τη μάνα τ’αγοριού
Να καρτερεί
Σκύβει και την παρηγορεί

Εγώ είμαι νιούστικο φεγγάρι
Και με’ στειλαν παλιοί φεγγάρι
Για να σου πω το παλληκάρι
Ο γιόκας σου θα’ρθεί
Μηλόπιτα κυρά μου φτιάξε
Τον κόκορά σου σύρε σφάξε
Κρασί μες στο τσουκάλι στάξε
Να φάει να στυλωθεί

Περάσανε τριάντα χρόνια
Γεράσαν τα μικρά τ’ αγγόνια
Κι η μάνα καρτεράει ακόμα
Χωρίς να κοιμηθεί