Μέρες και νύχτες φορτωμένες φεύγουν
Με πόθους όνειρα και μνήμες ζωντανές
Τα σύνορα κάποιας αγάπης μου γυρεύουν
Στις άδειες ώρες τις μοναχικές

Δεν έμαθα να ζω και ν’αγαπώ
Λιγότερο απ’ όσο πάντα πρέπει
Σε ξένο σώμα τώρα κατοικώ
Και μ’ άλλα μάτια η ψυχή μου βλέπει

Άσπρα και μαύρα τα πλακάκια σπίτι
Τα βήματά μου σε σκακιέρα τα κρατώ
Τόσο κοντά που είν’ η ήττα από την νίκη
Δεν έχω λόγο για να περπατώ