Κάθε φορά που τραγουδάω ο νους μου γλάρος που πετά
παίρνει τους ήχους και τα λόγια
πάνω στα άσπρα του φτερά
κι όπως πετάει με ταξιδεύει πάνω σε θάλασσα πλατιά
φυσά Βοριάς κι ανοίγουν όλα
καρδιά μου τ’ άσπρα σου πανιά

Εκεί που σμίγουν οι φωνές ανθρώπων και αγγέλων
το πρώτο ξύπνημα της γης κι ο ήλιος ο ανατέλων

Μες της ψυχής τη φυλακή μου
που όπως λεν είν’ το κορμί
έχω δυο μάτια μέρα νύχτα κι ένα παράθυρο ζωή

Θέλω να βγω και να πετάξω
μ’ ένα τραγούδι που θα πω
να γίνει γλάρος κι η ψυχή μου
και ν’ ανοιχτώ στον ουρανό