Οι νύχτες μου ναυάγησαν σε μια γωνιά του χάρτη
γυρνάω ξανά στο σπίτι το πρωί
τα μάτια μου δεν άντεξαν, χάραξαν μονοπάτι
και τράβηξα προς την Ανατολή

Χρωστάω την ανάσα μου και δυο ζωές χρωστάω
στου σεντονιού σου τη ζεστή θηλιά
σηκώνω το ποτήρι μου, γνέφεις κι ακολουθάω
δίψασε η καρδιά μου για φωτιά

Σεργιάνι μου στη συννεφιά
και πουθενά οι Σειρήνες
τραγούδι πιάνω στη βροχή
μ’ άκουγαν δέντρα και πουλιά
απλώθηκαν οι μνήμες
κι ο ήλιος ξαναβγήκε στην κορφή

Κρατώ στο χέρι την κλωστή, στο νου μου την ευθύνη
τα όνειρα να βγάλω απ’ τις ψυχές
κλείστηκε ο κόσμος σε γυαλί, σε άγονη γαλήνη
μα ανθίζουν στο αντάμωμά μας οι ευχές