Μην ακούς τη θάλασσα, σου φέρνει τη φωνή μου,
μην ακούς τον άνεμο, τον πόνο ψιθυρίζει,
μην ακούς τη θάλασσα, σου φέρνει την κραυγή μου,
μην ακούς τον άνεμο, την πίκρα ψιχαλίζει.

Είμαι μια θάλασσα με κύματα βουνά,
είμ’ ένας άνεμος που κλαίει και πονά,
είμ’ έν’ αηδόνι που θα πεθάνει,
τραγουδώντας μες στο χιόνι.

Μην ακούς τη θάλασσα, εγώ είμαι που στενάζω,
μην ακούς τον άνεμο, εγώ είμαι που σπαράζω,
μην ακούς τη θάλασσα, το δάκρυ της βροχή μου
μην ακούς τον άνεμο, βογγάει μες στην ψυχή μου.

Είμαι μια θάλασσα με κύματα βουνά,
είμ’ ένας άνεμος που κλαίει και πονά,
είμ’ έν’ αηδόνι που θα πεθάνει,
τραγουδώντας μες στο χιόνι.