Καλησπέρα,
είμ’ εδώ για να σας πάω παραπέρα,
στον αέρα, και τραβάω τη σκανδάλη
μ’ ένα στίχο μου για σφαίρα,

Προβληματίζομαι,
γιατί το αύριο αλλιώς τ’ οραματίζομαι
πειραματίζομαι,
σ’ ένα τετράδιο χωρίς να χρηματίζομαι,
και φυλακίζομαι.

Αν εθίζεσαι σ’ αυτό που σου προσφέρουν
κι ενστερνίζεσαι απόψεις που θα φέρουν
μία άλλη ζωή, μία άλλη γεννιά,
δίχως επιλογή, δίχως ιδανικά.

Δέχομαι, ξέρω να υποδέχομαι
όμως δεν αποδέχομαι
ζω και απλά ανέχομαι.

Δύσκολοι καιροί, πού να βασιστώ,
άγνωστοι Θεοί μ’ έκαναν πιστό.

Φιλοσοφώ,
γυρεύω νόημα σοφό για να σωθώ,
και μες στον κόσμο τον κουφό κραυγάζω,
φωνάζω, με τον τρόπο μου κατονομάζω,
με αναγκάζουνε να βλέπω κάθε απόβλητο,
θέλει να `ναι μια ζωή στο απυρόβλητο,
όμως εγώ παίρνω θέση
αυτή που δεν τους αρέσει
το ηθικό μου δε θα πέσει.

Κι αν τιτλοφόρησα την εποχή μου στείρα
φταίει που τώρα ιδιοτέλεια και μοίρα
έγιναν ένα όχι για `σένα, όχι για `μένα
για τον κανένα.

Όμως δεν μπαίνω στη μάζα
δεν είμαι ένα απ’ τα μπάζα
εμπόρευμα ανήθικης εκποίησης
στο όνομα της παγκοσμιοποίησης.

Δύσκολοι καιροί, πού να βασιστώ,
άγνωστοι Θεοί μ’ έκαναν πιστό.