Πάλι γυρίζω στα χαμένα
Κι έχω τη σκέψη μου σε σένα
Σε όλους λέω είμαι εντάξει
Τίποτα όμως δεν έχει αλλάξει

Μπορεί να κάνω πως ξεχνάω
Να συζητώ και να γελάω
Να λέω ότι δε με νοιάζει
Μα κατά βάθος με πειράζει

Μπορεί να λέω είμαι καλά
Ότι είσαι ανάμνηση παλιά
Μα σπίτι δακρύζω όταν γυρνώ

Μπορεί να κάνω πως ξεχνώ
και δήθεν πως γελώ
μα με πονάει που ζούμε χωριστά

Ντρέπομαι που ακόμα σε ζητάω
Ντρέπομαι που πάλι ξενυχτάω
Ντρέπομαι για σένα που δακρύζω
Που θυμώνω και σε βρίζω

Ντρέπομαι που ακόμα σ’ αγαπάω
Ντρέπομαι τους όρκους που πατάω
Ντρέπομαι σαν άντρας όταν κλαίω
Ψέματα στους άλλους λέω

Πάλι παιδεύομαι για σένα
Και προχωρώ αφηρημένα
Πάλι μισώ τον εαυτό μου
Που δε σε κράτησα μωρό μου

Πάλι παιδεύομαι για σένα
Κι είναι τα μάτια μου κλαμένα
Πάλι ξενύχτησα μακριά σου
Και ζω μονάχα στη σκιά σου