Όταν ρωτάω γιατί μείναμε μόνοι
το βλέμμα σου κενό,
αν πάλι πρέπει να ζητήσεις συγγνώμη
αδύνατον κι αυτό,
χθες κοιτούσα τα ρούχα σου πάλι
και δάκρυσα ξανά,
αυτή η αγάπη μας έγινε πάλη,
δε βγάζει πουθενά.

Αν μ’ αγαπάς ξαναγύρισε
βρες ένα τρόπο και μίλησε
αν μ’ αγαπάς μην αργείς
κι έλα πάλι σ’ εμένανε.

Μια Κυριακή μαζί που είχαμε μόνο
συννέφιασε κι αυτή,
και δεν αξίζει να γεμίζει με πόνο
μι’ αγάπη δυνατή,
είναι παράλογο να είμαστε χώρια
αδύνατον κι αυτό,
χωρίς να βλέπω τα δικά σου τα μάτια
δεν θέλω πια να ζω.

Αν μ’ αγαπάς ξαναγύρισε,
βρες ένα τρόπο και μίλησε,
αν μ’ αγαπάς μην αργείς
κι έλα πάλι σ’ εμένανε.