Έφυγες σαν κλέφτης, έγινες και ξένος.
Τώρα τι γυρίζεις, τι το συζητάς;
Όση αγάπη πήρες, τόση πίκρα δίνεις.
Άδικα το ψάχνεις κι όλο με ρωτάς.

Και σου μιλάω ελληνικά,
για μένα δεν υπάρχεις πια.
Σου μιλάω, σου μιλάω ελληνικά,
ούτε που θέλω να σε δω ποτέ ξανά.

Τώρα με υποσχέσεις τον καιρό σου χάνεις.
Άδικα, σου λέω· δε σε συγχωρώ.
Μακριά σου είδα τελικά ποια είμαι.
Άλλαξα συνήθειες κι άρχισα να ζω.

Και σου μιλάω ελληνικά,
για μένα δεν υπάρχεις πια.
Σου μιλάω, σου μιλάω ελληνικά,
ούτε που θέλω να σε δω ποτέ ξανά.