Σαν τον καιρό αλλάζεις
είσαι ήλιος που με καίει και μετά βροχή.
Σαν μέλι είσαι που στάζεις
πριν προλάβω να γευτώ γίνεσαι κρασί.
Τη μία μ’ ανεβάζεις
και σε άλλους γαλαξίες τρέχω και γελάω
την άλλη με πετάς
με ταχύτητα, και πέφτω, κλαίω και ξεσπάω,
δεν ξέρω που να πάω.

R
Εμείς δεν κάνουμε μαζί, με βασανίζεις
εμείς δεν κάνουμε μαζί, μα όταν μ’ αγγίζεις
με πας σε άλλη διάσταση, κι είναι μοιραίο
να ζω την έκτη αίσθηση και να σου λέω...