Λυκαβηττό
Λένε το λόφο που τ’αστέρια κοιτώ
Λες κι έχει κάνει το τσιμέντο εμετό
Φτωχή μου Αθήνα στο χαλάκι σου

Την Κυριακή
Μοναστηράκι ή Θησείο μπορεί
Έχουν ανοίξει χίλια δυο στου Ψυρρή
Μα εμείς θα βλέπουμε τη θάλασσα

Από ψηλά
Τα καλοκαίρια θα τα δεις πιο καλά
Εδώ το φως χτυπάει με δύναμη
Να τα δένδρα πού’χουνε καεί
Κανείς δεν εννοεί το ένα

Στο σι ντι ρομ
Θα κολυμπήσω κάποια νύχτα λοιπόν
Και θα βουτήξω με καρδιά στο παρόν
Στον Ιλισσό τον ποταμό και στον Ηριδανό
Την πένα

Ποιο στιχάκι
Θα μεταμόρφωνε το βατραχάκι
Που γράφει ΠΑΟ πάνω στο βραχάκι
Μ’ ολέ ολέθρια μπογιά
Στην Πνύκα μια βραδιά

Ποιο φιλί μου
Θα μεταμόρφωνε τα προσφιλή μου
Σε πριγκιπόπουλα ακμαίου δήμου
Στου Φιλοπάππου την καρδιά
Στην Πνύκα μια βραδιά

Οι γενναίοι
Απ’ τ’αρχαιότερα βαστάνε οι νέοι
Και γεια σου Αθήνα γεια σας Αθηναίοι!
Ακρο Ακρόπολη γριά
Η μόνη γιατρειά

Παρηγόρα
Τους αναρίθμητους ρε Πυθαγόρα
Δεν ήρθε φαίνεται ακόμα η ώρα
Αλλά δεν είναι και μακριά
Τελειώνει η αποκριά

Πανεπιστή πανεπιστήμιό μου πόρτα γνωστή
εμπορικά του δρόμου με τα ρολά
κατεβασμένα επειδή
η ντρόγκα σαν παιδί δεν παίζει

Στο σι ντι ρομ
Θα κολυμπήσω φίλε γνώθι σαυτόν
Κι απ’ του μετρό τη φλέβα πού ’ναι μπετόν
Τον Ιλισσό θα τραγουδώ
Στου Μάνου το σκοπό
Για σένα

Ποια κολώνα
Θα εξακτίνιζε τον Παρθενώνα
Να γίνει μέτρο, μέτρο κάθε αιώνα
Για την παγκόσμια ομορφιά
Δυο χέρια με καρφιά