Φάλτσες οι εικόνες και οι θολές οι νότες
κάποτε ήμασταν αγάπης ταξιδιώτες
ανοίγαμε φτερά για μέρη μακρινά
που τώρα δεν υπάρχουν πια

Τρίζουν οι σκέψεις μου σαν να `τανε Ερινύες
μπαίνουν στα λόγια μου ασπρόμαυρες κυρίες
που χάσανε το παιχνίδι που χρόνια πολεμά
ποτέ να μην τελειώνω να μαθαίνω ν’ αγαπώ

Έρωτας είναι μια φωτιά που σιγοκαίει
ένα πλάσμα μες στην αγκαλιά μου κλαίει
είναι η λάμψη από το πρώτο φως της μέρας
μια κρύα αύρα κι ένας δροσερός αέρας

Έρωτας είναι μια αρρώστια τρομερή
μεγαλώνει την καρδιά σου λίγο πριν τη καταπιεί
ο πυρετός, ο ιδρώτας και ο πόνος
τρία βήματα πριν μείνεις πάλι μόνος

Κρύβω τις λέξεις μες στο άρωμα του ονείρου
Για να διαλέξεις τη στιγμή
που θα σου κλείνουν τα μάτια σου απαλά
νεράιδες της φωτιάς, που θα σου στέλνω από μακριά