Άκουσα φωνή άκουσα βοή
Άκουσα φωνή
Της δυστυχισμένης γυναίκας της Κολχίδας
Σκίστηκε η ήπια σιωπή από τους γόους
Που όρμησαν από τις δύο πύλες
Κι έφτασαν στ’αυτιά μου

Αχ γυναίκα εγώ
Δε χαίρομαι με τα άλγη
Του σπιτιού αυτού
Γιατί από πάντα έζησα
Στη φωτεινή σκιά του

Δία ακούς;
Και γη και φως
Όμως τι βιασύνη σ’ έπιασε
Τι έρωτας του τάφου
Δία ακούς;
Μη χάσεις έτσι τη ζωή σου
Μη χαράζεις