Τα `χα μ’ έναν παντρεμένο
Έναν άνδρα μερακλή
Μ’ αγαπούσε το καημένο
Πάθαινε μ’ ένα φιλί

Μου ερχόταν σκονισμένο
Από την οχλοβοή
Και το πήρε το καημένο
Κάτω βόλτα η ζωή

Χάδια φιλιά κορμί του χάριζα
Μ’ άστρα την όψη καθάριζα
Χάδια φιλιά κορμί του έδινα
Στα γιασεμιά μου τον κατέδινα

Τα’ χα μ’ ένα παλληκάρι
Με γυναίκα και παιδί
Όταν άλλαζε φεγγάρι
Τηλεφώναγε να `ρθεί

Κάτι Κυριακές το χρόνο
Άμα έχει συννεφιά
Φτάνει σαν το δολοφόνο
Φεύγει μ’ άδεια την καρδιά