Όσο τρέχει το κουβάρι
Τόσο ξετυλίγεται
Η χαρά δεν κάνει χάρη
μια φορά ξανοίγεται

Κι ό,τι και να γράψουν τ’ άστρα
Δεκατρία ζωδια
Κάνει ο Θεός χαλάστρα
Πάνε τσάμπα τα εφόδια

Κοίτα με φίλα με
Πιάσε με κύλα με
Απάνω σου αγάπη μου γλυκιά
Έλα και νύχτα μου
Πες τα λόγια – ρίχ’τα μου
Εμείς μονάχα
Και του κήπου η φοινικιά
Τέτοια ομορφιά

Στόμα μου και μήνυμά μου
Ζω για το ξημέρωμά μου
Ζω για το ξημέρωμά μου
Και την ώρα που ξυπνάς απ’ τα φιλιά μου

Σώμα μου κι απελπισία
Ζω για την αθανασία
Ζω για την αθανασία
Για του έρωτα την πρώτη σημασία

Όσο δεν υπάρχουν δύο
Είναι η μάχη άνιση
Θέλει αγάπη το τοπίο
Για να γίνει ανάμνηση

Κι ό,τι και να γράψουν τ’άστρα
Μια ζωή θα ζήσουμε
Σού’χω τα κλειδιά μέσα στη γλάστρα
Έλα να το συζητήσουμε