Σ’ ένα δωμάτιο μικρό
φωλιάζει η ψυχή μου
καρδούλα έχω μιαν αυλή
κι ο δρόμος η ζωή μου.

Τις ώρες που σε νοσταλγώ
το σπίτι ταξιδεύει
της νύχτας άστρο γίνεται
τρέχει και σε γυρεύει.

Άμα το δεις μη φοβηθείς
και μη λοξοδρομήσεις
ένα ζευγάρι έχεις κλειδιά
που σου `χα εγώ χαρίσει.

Κι αν τα `χασες μην απορείς
θα σε αναγνωρίσει
στα σφαλιστά παράθυρα
δυο σύννεφα θ’ αφήσει.

Είσαι στα σίγουρα εδώ
και η ψυχή μου ανοίγει
ένα δωμάτιο μικρό
που τ’ όνειρο τυλίγει.