Στα όνειρά μου πάλι ψάχνω εσένα
κι οι νύχτες μου βυθίζονται ξανά στη μοναξιά
αρνούμαι να κάνω όνειρα ξένα
αιχμάλωτος να’μαι στη δική σου σκιά

Πώς να ξεχάσω απόψε τη φωνή σου
γίνε βροχή για να νιώθω ότι ζω
οι αναμνήσεις μου να πλανιούνται στο κορμί σου
σαν άδεια καρδιά που ψάχνει ρυθμό

Πώς να ξεχάσω απόψε τη φωνή σου
γίνε βροχή για να νιώθω ότι ζω
οι αναμνήσεις μου να πλανιούνται στο κορμί σου
σαν άδεια καρδιά που ψάχνει ρυθμό

Στα δάκρυά σου κρυφά θ’αργοσβήνω
μες τ’άδειο το ποτήρι σου θα γίνομαι νερό
και όταν σαν κλέφτης την πόρτα θα κλείνω
ίσως σκεφτείς πόσο σου λείπω κι εγώ

Πώς να ξεχάσω απόψε τη φωνή σου
γίνε βροχή για να νιώθω ότι ζω
οι αναμνήσεις μου να πλανιούνται στο κορμί σου
σαν άδεια καρδιά που ψάχνει ρυθμό

Όλος μου ο κόσμος στο σώμα σου έχει δύσει
μόνος να ζω πού θα βρω αντοχή
γίνε το φάντασμα που τις φλόγες μου θα σβήσει
στον ύπνο μου μπες και γίνε βροχή

Ποιος θα με σώσει απόψε απ’τη φωνή σου
γίνε βροχή για να νιώθω ότι ζω
οι αναμνήσεις μου να πλανιούνται στο κορμί σου
σαν άδεια καρδιά που ψάχνει ρυθμό

Ποιος θα με σώσει απόψε απ’ τη φωνή σου
γίνε βροχή να ξεχάσω ότι ζω
οι αναμνήσεις μου να πλανιούνται στο κορμί σου
σαν άδεια καρδιά που ψάχνει γκρεμό