Τρομάζω, δεν πρέπει μαζί σου να ζω
τρομάζω γιατί σ’ αγαπώ
οι νύχτες πατάνε συχνά στο κενό
Θεέ μου γιατί να πονώ

Τρομάζω, δεν πρέπει με μίσος να ζω
μα τρέμω που θα το σκεφτώ
καρδιά μου σε ρίχνω σε μια φυλακή
και μόνη πεθαίνεις εκεί

Ποτέ μη ρωτήσεις για μένα
ποτέ πώς θα ζω δε θα δεις
ποτέ, όλα είναι χαμένα
θα `μαι μια άγνωστη που εσύ
ποτέ σου δε θα βρεις

Ομίχλη μπροστά μου παντού καταχνιά
αγάπη μου κάνεις ζημιά
λυγίζω και σπάω ψυχή μου, ψευτιά
και στάζει νερό η καρδιά

Πόσα έχω πάθει, πόσα έχω μάθει
και ποτέ δεν έβαλα μυαλό
λέω να αλλάξω, δυο φτερά να φτιάξω
και για μένα μόνο να πετώ